بررسی امکان جانشینی روش تجاری مینی تیوبر با روش هیدروپونیک باز در تولید سیب زمینی

تولید حجم زیاد غده چۀ (مینی تیوبر) سیب زمینی(solanum tuberosum l.)  در زمان کوتاه، نیازمند وجود شرایط محیطی کنترل شده همانند گلخانه ها است؛ تا از نابودی و آسیب غده های بذری جلوگیری شود. هدف از این پژوهش معرفی روشی جدید در تولید غده چۀ سیب زمینی با هزینۀ کمتر و ضریب تکثیر بالاتر بود. بنابراین برای ارزیابی کارایی روش های کشت از نظر میزان تولید غده چه، این روش ها در کرتی تقسیم شده با طرح پایه بلوک های تصادفی، برای 4 مرتبه تکرار و بررسی شد. در این آزمایش روش های کشت (کشت در ماسه و کشت در پیت ماس) به عنوان کرت اصلی و گونه ها (آگریا و سانته) به عنوان کرت فرعی درنظر گرفته شدند. براساس نتایج درصد استقرار گیاهچه ها در روش هیدروپونیک (کشت در ماسه) به طور معنا داری بالاتر از روش تجاری موجود (کشت در پیت ماس) بود. در روش هیدروپونیک ماسهـپرلیت، تعداد غده چۀ تولید شده در واحد سطح و در هر گیاه به ترتیب 70 و 44 درصد افزایش داشت و وزن مخصوص غده چه ها کاهش یافت. در هر 3 اندازۀ آزمایشی میزان جوانه زنی غده چه ها، نیتروژن کل و درصد پروتئین خام غده چه های برداشت شده متأثر از روش های کشت و گونه ها بررسی شد. بنابراین روش کشت در ماسه به دلیل پایین تربودن هزینۀ اولیۀ بستر کشت و بالاتربودن ضریب تکثیر، روشی ارزان و کارآمد برای تولید غده چۀ سیب زمینی معرفی شد.